Güzel ve iyi yüz, kötü huyla birlikte olursa bir

İKİ KÖLE

Bir gün padişah iki tane köle satın aldı. Kölelerden
biri çok temiz yüzlü inci dişliydi, nefesi gül gibi kokuyordu. Diğeri oldukça
çirkindi, dişleri çürümüş, ağzı kokuyordu.

Padişah o güzel yüzlü köleye ihsanlarda bulunarak,
onu hamama gönderdi. Dişleri çürümüş, ağzı kokan köleyi yanına çağırdı. Kendini
çok beğendiğini; fakat arkadaşının kendisi hakkında çok kötü şeyler söylediğini
belirterek, onun da arkadaşının kötü huylarını söylemesini istedi. Fakat köle
arkadaşına toz kondurmadı, hep onu övücü sözler söyledi. Padişah ne yaptıysa o
köleye arkadaşı hakkında kötü sözler söyletemedi. Nihayet ikinci köle hamamdan
geldi. Padişah onu da sınamak için huzuruna çağırdı. Onu övücü sözler söyledi:

“Sıhhatler olsun ne kadar zarif ve latif olmuşsun.
Keşke öbür kölenin sayıp döktüğü kötü huylarında olmasa ne olurdu.” Bunun
üzerine köle kızdı, köpürdü ve arkadaşı hakkında kötü şeyler sayıp dökmeye
başladı. Biraz konuştuktan, arkadaşının kötülüklerinden bahsettikten sonra
padişah onu susturdu:

“Yeter artık ikinizin de özünü, aslını anladım, onun
ağzı kokuyor senin ise için kokmuş, bundan sonra sen o doğru sözlü ve güzel
huylu kölenin emrindesin haydi git.”

Güzel ve iyi yüz, kötü huyla birlikte olursa bir
kalp akça bile etmez.

Yorumlar